qədd

is. <ər.>

1. Boy, boy-buxun, qamət. Qəddin ki, sərvi-xuraman ilən bərabərdir. Qövsi. Zorbadır hərçənd ki, qəddin sənin; Yox mənə tay olmağa həddin sənin. M. Ə. S..

2. Bel. Qəddi bükülmək (əyilmək) – beli bükülmək. Ala gözlüm, səndən ayrı düşəli; Qədd əyilib, bel bükülüb, huş gedib. A. Ə.. Qəddi bükülmüş (əyilmiş) – beli bükülmüş. Qəddi bükülmüş bu qocanın nəmli nəzəri . . dalğaları sürətlə yararaq gedən bir gəmiyə dikilmişdi. M. Hüs.. Nazimə xalanın saçı ağarmış, qəddi əyilmiş, səsi də . . alçalmışdı. M. C.. Qəddini bükmək (əymək) – 1) belini əymək, əyilmək. Müfəttiş əlini döşünə qoyaraq uzun qəddini əydi. S. Rəhimov; 2) məc. bədbəxt etmək, belini qırmaq, sarsıtmaq. Ey ərənlər, sındırıblar belimi; Möhnət yükü qəddim əyər, ağlaram. M. V. Vidadi; 3) məc. əyilmək, tabe olmaq, alçalmaq. Qəddini düzəltmək – 1) belini düzəltmək, ayağa qalxmaq. Qaçay qəddini düzəldib, yan-yörəsinə baxdı: ətrafda kimsə görünmürdü. İ. Məlikzadə; 2) məc. zülm və əsarətdən qurtarmaq. Qəddini kaman etmək – bax qəddini bükmək 2-ci mənada. Yəqin fəraqın edər qəddimi kəman, getmə! X. N..